Momenta vi jobbar med er rett ut, det er lenger ut, og det er til høgre eller venstre.

Artemis er ei lita litt "tjukk "flatfrøken med trøkk i. Kunn ein retning i gangen (eller eit depo med dummy). Eg kjører mykje over grøfter høgekantar ol. dette for å spikre retning, for retning er viktig i utsignalet... Også for å tøffe henne opp, og sjå kva ho klarer, Artemis er tøff i slike situasjonar og trør til.

Det som vi gjer er at eg flyttar meg og ikkje dummy depo eller hund, eg gir berre andre signaler når vi snur hund i anne retning, eg går rundt med klokka, for hund kan det bli rett ut, eller rett ut bak, eller til venstre eller høgre. Dette er berre ein av mange variasjonar ein kan trene klokke på, eller signaler.

I denne trenings settinga har eg alltid fløyta i munnen, eit lite pip for å signalisere at vi driv dirigering, alltid søk der signal når hund er på depoet. Disse øvingane krev at vi har ein vis lydnad på hunden, for i mange av øvingane sitt Artemis still og ventar på signal, all tjuvstart blir stopp, og målet er så klart aldri tjuvstart. Arwen har aldri tjuvstart, og slik skal Artemis også bli !!!

Apporttening er noko av det kjekkaste hundespport som er å oppdrive, og ein får glade lydigehundar av denne treninga.( synast eg då). Eg oppfordrar derfor alle med retriever til å prøve seg fram i denne sporten.

Husk dette kan ikkje trenast som kast å hent, då lager vi oss meir problem enn vi treng, alle hundar har ein del jaktlyst, og springe å hente kan alle. Det er alt det andre vi må trene på, eg kan nemne det aller nødvendigaste som trengst før ein startar med treninga, kast og hent :-)sitt å bli, gå på fot, innkalling, kome rett heim med dummy, i stor fart utan at vi treng å gi signal, sist men ikkje minst avlever i hand.

Det blei ein og langtur i skogen i dag, og vi hadde ikkje tenkt å trene berre ta litt bilde og kose oss, snøen var vist veldig kjekk så tempoet og leikefaktoren var høg. Kjekt å berre være hund også å sleppe dette maset om dit og dat, men litt bak må det gåast, så eg trenar også på sånne nødvendige ting. Har ein flat som eg har så må eg ha ein viss kontroll over dei, eg liker ikkje at dei skal overraske turgåarar med enten bjeff eller hoppe på, for ikkje forgløyme begge deler. Ekstrem glade og folkekjære hundar må ein ha god kontroll på, den sosiale faktoren er så sterk, at det må lydigheit på topp plan for å kontrollere dette.

I dag som dokke ser er både mor og datter  på trening :-) i å sitte still for fotografering. Artemis har blidt flink til det, og eg trur Arwen mistrivst med å fått ein konkurrent på dette :-) Artemis har fått igjen farta si, og lagt sinke tempoet på hylla :-) Ho er rask til tusen, og går villig i jobb.

Vi trena på felt søk, og på markering ved bruk av tennisballkaster. I felte held ho bra tempo, går stort, og er svert uthaldenes det lover bra. Dei fekk hente annakvar dymmi heim, vi tok avlevringa etter at eg hadde sendt neste hund, dette fungerte flott for begge to, og det har ingen ting å sei at dei må vente litt før det blir avlevering. Vi hadde i tilegg 4 dymmi bak feltet som var berekna til dirigering, to på kvar det gjekk rimelig bra å få inn, her var avstanden ikkje lang, det var meir tenkt som eit moment som skal lærast som dette at det å snu seg for å utføre ein anna jobb, og så gå tilbake til den jobben som feltet er.

Tennisball markering er ho rå på, og ho spikra imponerandes bra, så at dette hjelper å trene slik er eg sikker på.

Eg hadde også med heim NP :-)

Np er eit frossenfor som passer Arwen perfekt, også Artemis er glad i det, men ho får også eit måltid med tørrfôr. I dag når eg kom heim så skulle foret delast opp i minder blokker før eg fyllar det i frysaren.. slikt blir det smular av og fest måltid i godbitsøk etter på. Eg delte også opp ein del i mindre bitar, dette er greitt å gi til kos i frossen tilstand, vell å merke må dette gis når dei er ute.

I går hadde eg Artemis på boret for stell, børsting og kloklipping, dette liker Artemis for ho er ein riktig kosehund, all kos er bra for henne. Artemis liker også å bli massert, eg brukar å massere og kna musklane i låret hennar og det nyt ho.

Vi hadde ny fløyte i dag, eller ny og ny vi har  brukt den før, men ikkje så mykje, eg likar best hornfløytene, men dei har ein tendens til å bli utan lyd når det regnar. Derfor hadde vi plastfløyte i dag, i går blei nemlig fløyta vår lydlaus igjen :-(  eg vil no prøve å venje meg til den nye fløta konstant. Den har lit anna lyd, og eg følte Artemis merka det i dag, men det blei ikkje så mange blåsa før ting var på plass uansett fløyte.. Artemis held seg litt nærare meg enn eg burde ha ho når eg trena på stopp, ho går meir når vi er på tur ( praktisk det også) men når eg skal lære ho stopp så må ho være litt på avstand for å få fult utbytte av treninga.

Vi fekk derimot mange fine stopp på turen, og korleis vi trena stopp i dag var ved å blåse eit signal, for så å kaste ball. I tilegg blei det litt lure trening, liksom søk der litt, og blås stopp og kast. Vi nyttar også høvet når vi var åleine til å trene masse reine innkallingar, dette med at Artemis starte marsjen mot meg, og ikkje ventar på at Arwen skal gjer det, (Arwen er veldig rask og nøler aldri). Artemis må tenke litt ho før ho startar :-) derfor må eg trene eller gå tur med kun Artemis, eller prioritere henne ein del. I tilegg fekk ho gå på plass i skogen, det er eit moment eg har trena masse med Arwen, og eg ser på det som ei nødvendig øving også for Artemis, dette skal ho også beherske.

Litt moro fekk ho også i det ho måtte trene markeringar med tennisball, og eg skjønar ikkje kvifor eg ikkje har brukt tennisballar før !!. Det er så mykje enklare å stå ved sida av hunden å kaste ein tennisball langt og høgt, kontra å gå i frå hunden for å kaste ein tung dymmi nokre meter, for så å gå tilbake til hunden, og sende den. Heretter skal vi bruke tennisball trening når vi trener åleine, og til å trene minnet, og bedømme avstand..

Artemis må trene masse på markering, trene minnet sit, og lære å bedømme avstand. Alt ho må kunne :-) ikkje berre berre å skulle ha mål om både det eine og det andre.. stopp trening er berre eit moment av mange viktige :-)

Eg vil ikkje blande momenta med henne ennå, så signala lenger ut, og høgre/venstre vil alltid bli tatt frå sit lenge ennå. Dette for at eg vil ha rette vinklar i innlæringa, snorrette linjer, og eg vil derfor trene utan å måtte korrigering, det slepp ein om ein er nøyen i innlæringa.

Når det gjeld sit på fløyte så vil eg vurder det etter som eg ser korleis Artemis utviklar seg, det er nemlig ikkje nødvendig å ha ein hund som setter seg på stopp, men snur seg for å ta kontakt og står stille inntil andre kommandoar kjem kan være like tenelig. Sitt komande skal vi likevel ha, eg skal kunne sette henne på avstand vis det er nødvendig.

Søksevna til Artemis er stor, på tennisballar er ho større enn Arwen sin, og Artemis fann alle ballane som ikkje Arwen fann (mistenker Arwen for å jukse litt, ho leiter nemlig etter dymmi)

Vi hadde ei fin og triveleg økt i skogen med regn, og blei rimeleg våte då vi trudde det skulle være opphald ei stund.

Derimot dekk kan ho ikkje ute :-) ho har lært det momentet inne, og der kan ho det, men ute vil ho ikkje dekke, eg har ikkje sett på det som noko nødvendig øving for henne å kunne, det er grunnen til at ho ikkje kan, det har ikkje noko med henne evne til å klare det, det er eg som trenar som ikkje har lært ho det. Dette er med alt, kan ikkje hunden momentet så er det vi som trenarar som har gjort ein dårlig jobb og ikkje hunden.

Artemis er ein veldig enkel hund å handtere, og ho er utrolig rolig i alle settingar som når vi treff folk eller hundar, ho setter seg og venter, stressar ikkje, og ho er rolig i alle situasjonar( bortsett frå i dag morgon.. les under)

Det eg skal jobbe meir med henne er å få lært ho stopp på fløyte, det er ei øving som eg vil prioritere, men det er veldig avhengig av at eg då har med kun Artemis når dette momentet skal trenast, vi har jobba litt med det, men vi er langt frå i mål. Dette er eit moment som er viktig, og skal ein trene apportering så må Artemis kunne stoppe for å få nye signal frå meg.

Kom heim som er to korte på fløyta er ho flink til, her kjem ho også når ho held på å søke, eg klarer å bryte inn til henne å få ho heim uansett kva ho styre på med, og det er bra!! Søkssignalet ( søk der, korte blås i fløyta) trenar vi regelmessing, vi held på å programmere det inn, slike ting tar tid, og må lærast.

No skjer det eg aldri hadde hat fantasi om skulle skje, Artemis klare på ein eller anna måte og sette fast hovudet sit i stolen, ho har snusa på det nyvaskateppet igjennom sprinklane på stolen, og i det har ho sett seg fast. Eg opplever eit brak av ei anna vær og sprett rask av min stol for å sjå kva som skjer, ho sitt som støypt fast eg får ho ikkje laus, i tilegg har ho panikk.

Her er det kun ein ting som gjeld det er å roe ned, og finne ei løysing, og sida det er søndag så er Atle i senga og ligg og søv. Eg prøver å roe ned Artemis får ho om sider til å bli passiv ved å både holde houvedet henna og stolen fast. No roper eg til Atle at han skal komme å hjelpe meg litt, han kjem seg fort opp, og eg bed han hente ei sag, dermed klare vi å få saga laus Artemis. Hadde eg vore her åleine, eller i verstefall hundane hadde vore her åleine, det kan eg ikkje tenke på eingong.

Det er for kaldt i vannet no til at eg vil trene henne i vatn, eg trur symjinga gjor henne godt fysisk. Hadde planar om å sykle med Artemis, men eg har lagt det på is, blei litt usikker denne dagen eg følte forma henne hadde svikta og eg såg ho sleit lit med seg sjølv. Eg har derimot ikkje sett at ho hadde noko plage verken i går eller i dag, det kunne derfor berre vere ein strekk eller eit eller anna som har forsvunne igjen, og det ønskjer eg er tilfelle, for dette er gullet mit over alle gull. Eg vil no så gjerne trene apportering med henne dette fordi ho er så full med talent.

Har ein del bilde av litt av kvart, men min hovud fotointeresse er hundar, og eg er alltid på jakt etter modellar.

Kanskje eg tar ein tur i morgon på fjellet for å trene, og forsøke meg på bilde i godt lys ..vell å merke vist sola er framme, vist ikkje været er bra så blir det husvask og brødbaking i staden.

Dette fordi Artemis treng allsidig trening, og Artemis skal styre tempoet sjølv. Ikkje prøve seg på å holde tritt med Arwen, vi tar det vertifall litt med ro nokre dagar dette fordi eg vil sjå korleis  Artemis beveger seg når ho er heilt fri, og ikkje treng følgje på verken med trening eller holde tritt med Arwen. Ho klarte seg bra i dag, og eg merka ingen ting på henne etter tur :-) supert..

Derimot har ho eit sansa tempo og er ingen vanskelig hund å følgje på, men er rolig i sin adferd, ruslar ikkje langt frå oss, og har ingen temporitt eller anna påfunn, kosar seg med sit tempo.

Artemis har i dag ikkje vore heilt i form, men litt stiv, og det ser ut som ho kan ha litt plager frå hofta, ho vil helst ligge å slappe av i sofaen.. Dette er så klart ikkje det eg ønskjer, og vil vise omsyn med all trening, ho skal kun ha den trening som ho toler og aldri overbelastning.

I går kveld var Artemis også med til grunnkurset som vi har her i bygda, og til tross for fole til ver med regn, så gjor ho som ho skulle og det var å vist fram sit og bli, og korleis vi skal gå på fot, og ho er fantastisk rolig, og avslappa.

I dag har ho som nemnt ikkje vore heilt i form, og vi har derfor ikkje gjort noko anna enn sovet, og hat korte turar ut i hagen.

No er målet vårt å lære ein skikkeleg stopp. Det er mange måtar å lære det inn på, og eg har ikkje hengt meg opp i noko fast metode, men brukar fortida tre variantar i læringa. Stopp på nært hold i koppel, er ei metode, og ei anna metode er, når Artemis spring frå meg eller er eit stykke  vekk og er i bevegelse, blåser eg eit stopp signal i fløyta for så å kaste ein ball.

I tilegg så har vi ei metode til som vi prøver ut, det er ei lure metode, eg lurer ho ut i søk for så la ho søke litt, for deretter å blåse av (stopp signalet) og ved det ho tar kontakt kaster eg ein dymmi. Stopp skal være 100% positiv belønning, og ho får enten kasta til seg godbit eller ball/ dymmi.

Det skal gå lenge før eg startar å kombinere stopp i dirigerings treninga, her er signal frå sit i alle situasjonar, og desse signala skal vi terpe på heile vinteren, vi må ha brikkene på rett plass.

Det viktigast signalet er rett ut, og lære henne å gå riktig langt i rett linje.

Artemis blir i tilegg til å bli trena på stopp, gått tur med både av meg og dei andre her heime.

Eg har starta og leide sykkelen og ho er festa i den, (dette for at ho skal bli trygg på sykkelen) ho skal også sykkel trenast dette for å tvinge fram trav. Og i dag har eg hatt litt ekstra arbeidslyst, og har skjert opp deler til ein ny sykkelsele i lær til henne, den reknar eg med å montere samane i morgon, da har ho sin eigen sele og slepp dermed å bruke Arwen sine selar.

Eg gir henne også hard massasje på muskulaturen i bakbeina, og tøyer bakbeina ut kvar dag, og eg føler at ho etter eg starta å tøye og massere henne er ho blidt mykje flinkare sjølv å tøye ut bak.

Skal ein bli konkurransehund så må kondisjon, og styrke også være påplass, og det skal ho så klart bli. Vi har mål om å få vise oss litt fram til neste sesong og eg trur og veit at Artemis held fysisk, og då er det ingen grunn til å ligge på latsida i treningssamaheng.

Klompen er berre god, og lærer gjer ho etter kvart, ho har hatt betre tempo før, og eg koblar tempoet litt med det ho har hat løpetid, og er gått inn i modus venting på eit kvart..

Lang tur i fleksi etter trening eg og Artemis, dette er for å trimme meg... eg må opp i kondisjon og ned i vekt.. og det oppnår ein ved å gå fort, og være litt slem med seg sjølv. I tilegg går eg ein del aleine med Artemis dette for at ho treng åleine tid, oppleve ting utan at Arwen er i lag med oss.

Dette er eit moment som kan være vanskelig, men dette momentet bør være godt befeste, eg synast at ein kvar hund skal vite godt og være sikker på når det er deira sin tur, og kva sit betyr.

Elles vi har ikkje vore så aktive med fellestreningar og det har blidt lite markeringstrening. VI prioriterar dirigering eller signal lære, søksignal, stoppsignal, sitt og gå lenger ut, sitt og gå til høgre eller venstre, dette er rein spikka terp, og det er kun terp som gir resultat. ( Artemis er ikkje skapt for masse terp, så henne må eg servere det i små porsjonar så ho ikkje går leid ) Artemis lærer likevel bra fort, og det sit veldig bra, dette trur eg heng saman med at ho er så sansa og har minimalt med stress.

Søndag fekk ho også nokre markeringar på land, Artemis er litt usikker på å gå inn i skogen, her må ho styrkast, reknar også med at dette kjem litt etter litt, men eg stressar ikkje med bagatellar. Sette ho også klart på plass ved eit knallforsøk, her er eg nøyen på å ikkje sjå igjennom fingrane, i evt knallforsøk skal hund kunne stoppast.

Når det er snakk om å kome rett heim på land så er det kortaste veg, men på vatn :-) då må ho berre leggje i veg..

Artemis har også vore med på 3 kurs som vi i NRK og SHK avd. Sykkylven har under avvikling, og ho er berre grei, ligg i bilen eller sit å ser ut, Artemis blir brukt til demo, og eg brukar ho til å vise fram korleis ei øving skal være og korleis ei øving kan inn -lærast.  Like avslått, ikkje eit snev av stress i denne klompen min. Derimot kan ho ikkje alt på planke som Arwen, derfor er det ei utfordring for oss om Artemis i det heile kan vise fram det som kursdeltakarane skal trene på :-) Vi hadde ein dag med regn og storm, men på vått underlag skulle ho ikkje sitte :-) ho er glad i vann, men ikkje våte grusbaner det er ikkje moro.

No er endelig hausten komen, og vi er snart ferdige med haustens kurs, og eg skal prioritere mine eigne hundar, når energien dukkar oppat.

Har masse planar men eg tar ingen ting forgitt at eg rekk over alt, det aller viktigaste er tur, kos, stell av pels, kloklipp, oversyn av heilehunden regelmessig for å unngå å gå glipp av småting som kan bli store vist det ikkje blir stelt.

Artemis har som Arwen vore frisk og rask heilt sida ho var lite (vi ser bort frå at ho var uheldig og fekk knekt lårhalsen) ho var mange gange til veten i den forbindelse, men det har vore det heile, magen, ører, auge, hud og hår alt har vore friskt på Artemis. Vi brukar regelmessing å gå over alt, børste, klippe, klippeklør, skjekke potar,  bakende, ører. osv. dette med stell er viktig.

Det skal være ei kosestund å bli stelt, og daglig oversyn er viktig. Eg nemne tidlegare her ein dag at Artemis er slik nyttelast hund, ho tar med opp eller ned det ho finn, og av og til kan ho felle for å smake/tygge på det ho flyttar på. Det gjor ho med ekte- hårbørsten vår, og eg hadde no komen til at det var på tide med ein ny. Eg har hatt den børsten i mange år, og hadde gløymt kva han kosta, og eg fekk rimeleg hakeslepp når prisane blei skjekka opp på nettet. ( 800-1600) for den børste typa eg hadde... det blir nokk derfor ein billigare variant på oss no tenker eg..

Vi var også innom dyreklinnikken for å kjøpe for, i sommar har vi også godt på tørrfôr, vanlegvis går mine hundar på NP, det er eit frosenfor som er berre topp.

No har det seg slik at er ein mykje ute å reiser så er tørrfôr enklast. Og ikkje berre når ein er ute å reiser men elles også så er tørrfôr enklast.

Når det er nemnt så skal vi over på NP etterkvart, men eg synast det også er greitt og fore med litt forskjellig slik hundane er vant med litt tørrfôr innimellom. Artemis har alltid fått eit måltid med tørrfôr ho har såleis aldri vore berre på NP, det vil eg kanskje forsette med når eg får fylt opp frysaren med forsyning av NP.

Vi trefte på litt kjenninga på klinikken som var der for å vege hund, og sa at det var god miljøtrening og ta inn hundane og vege av og til, det synast eg var ein god ide og tok derfor inn Artemis for veging, og ho sto så fint og logra på vekta, ikkje noko skumelt i dette nei, og vekta viste 25 kg, ei passandes vekt for ei fin lita snerta tispe som Artemis er.

Ingen av dei har pels, dei er nedrøyta, og då er det berre å venta at ny pels veks ut etter som tida går. Dette med å gå over med saksa av og til bør alle som har hund som treng klipp gjere, det er det same som ved kloklipp alle skal la seg stelle, utan for mykje om eller men.

Stell kjem ikkje av seg sjølv det må innlærast som alt anna, hunden skal lære å like det, eller akseptere at det blir gjort. Dette med klipp synast eg er viktig sjølv om ein ikkje skal på utstilling. Pent å sjå på ein velstelt hund.

I dag markerte Artemis bra på vatn, og ho symjar fort, og det vil sei mykje fortare enn Arwen. Pelsen blei fin blank etter nokre rundar i reint vatn, så i morgon skal vi fram med maskin og saks for å få klippet bort litt overflødig pels (ho er heilt nedrøyta og har lite pels), men klipp må til likevel, ho har nemlig for mykje pels der ho skal være klippet så som på øyrer og krage har ho, det tar seg ikkje så bra på bilde :-) Har tatt lite bilde av mine eigne hundar i det siste, men hausten har fine fargar så eg må nokk pusse linsa ta meg ein fjelltur med nyklippa hundar.

Vi tok også ein klo -klipp i same renna, er klørne våte etter bading så er dei også mykje lettare og klippe, det er som å klippe i smør mot når dei er tørre og hare. Artemis er heilt proff på å bli stelt, ho er faktisk lettare å stelle enn Arwen tru det dei som vil, Arwen er lydig når eg får ho på benken, men ho kan tenke seg å sleppe unna, slik er ikkje Artemis ho hopper gjerne opp på borde enn om ho veit at det er klo-klipp, og ho står bom still. Herleg hund, har aldri vore så rolig å samarbeidsvillig flat her før :-)

Artemis har forresten spist opp ektehårbørsten vår, det kom eg på i dag når eg var inne på dette med stell, dyr børste som eg var så redd for... Artemis er nemlig sån nyttelast hund, ho må nesten altid ta med noko opp etter ho har vore i kjellaren. Ho har ikkje spist opp verken knivar, knipetenger skrujern osv. men ho tok og åt opp børsten :-) Den hadde treskaft og var så fin, og for ikkje gløyme god. Det tok eg litt tungt, og blei nokk litt grov i målet når eg oppdaga det, men eg hadde gløymt det i ei periode, men i dag blei eg minna på det. Har derfor bestemt meg for kjøpe ein ny ved første anledning (når eg finn ein slik børste med ekte bust, for det må det være).

I dag har Artemis også henta dymmi med vingar (he he) mangt med vingar også dymmi. Artemis skal ikkje skjemme sit namn, og målet er at ho skal vise seg fram på prøver, og vi reknar med at vilt blir ein del av det også i framtida, derfor må viltdelar også nyttast i trening, vi har tidlegare trenet på heilfugl, men når den er oppbrukt vingeklippe vi, og brukar vingar på dymmi, det er ikkje det same som vilt, men vi har ikkje så mykje vilt at vi kan trene på det så ofte derfor vinger på dymmien.

Det som blir haustens prosjekt blir dirigering, og atter dirigering teikn som stopp og vidare ut, høge og venstre, alt dette får vi bruk for allereie i BK. Spor er også eit mål til trening, tida strekk ikkje alltid til men det spor skal vi igjennom før eller seinare.

Neste jaktprøve sesong er eg allereie i gang med å glede meg til, då skal det bli Artemis sin sesong. Vi har planar for å bli god, kjempegod er målet vårt. Artemis har nemlig mykje av Arwen sin fart, men ho er mykje enklare å trene dette på grunn av roen som ho har i ei vær situasjon.

I Trondheim fekk vi helse på Aron, Hanne tok ein tur til prøveområdet med Aron på laurdag. I dette området hadde han vore før, og han hadde derfor store forventningar til plassen, og gav tydeleg utrykk for frustrasjon fordi han ikkje fekk gjere noko anna enn å gå litt i koppel. Forventningspress i slike situasjonar er ting vi av og til ser på hundar, ikkje noko spesielt med dette, det er berre slik, og vi må berre innsjå at ikkje slikt forsvinn av seg sjølv, og Aron har stor motivasjon for å jobbe, og må styrast til riktig adferd. Elles er Aron ein god gut, som ser bra ut.

VI (eg og Hanne) var inne på tanken om at vi tar kulltreff i Trondheim til våren, der vi skal treffast til trening og kos i lag med gulla våre. Dette kjem vi tilbake til etter som månane flyg i veg. Og vi får håpe det ikkje blir slik løpetids tidspunkt igjen då, :-) Arja hadde løpetid på ungdomstreffet sist, og Artemis fekk løpetid no når ho var påmeldt til Trondheims jaktprøve, og fekk dermed ikkje delta. Dei er derfor heldige dei som valte hannhund framfor tispe i slike situasjonar som prøve er...

Det blir nedtrapping i jakttreninga av henne i ei periode, det er ingen prøver i nærmaste område vi kan stille på, vi får berre legge ein slagplan til neste sesong, ei trøst er at då blir ho ein endå hardare konkurrent for dokke ander BK hundar :-)

Vi skal bygge musklar auke kondisjon, og starte med sykkeltrening. osv. mykje å ta tak i. Skal ein vise musklar på ei prøve så må kondisjonen sitte i tilegg til at ein skal ha ein hund som er lynkjapp, skal den også  være lydig og sjølvsikker på arbeidsoppgåva, ingen hundesport kjem i nærheita av denne retriever aktiviteten tenker vi på kor kjekt det er for hund og holde på med det den er avlet for. I tilegg gir det mykje til oss som er førar dette å få oppleve gleda i hunden når den jobbar med aktivitetar som den er så glad i. Har ein eit riktig emne å jobbe med så er dette rein luksus aktivitet.

Vi hadde hadde med ny leike i dag( hjelpemiddel) tennisball kastar, vi kasta ut ei mengde ballar som skulle inn plukkast i eit søk, dette er ikkje lettaste oppgåva ein gir hundane på myr, ballane forsvinn i myra, og litt svin må ein rekne med, men det er jobb å finne dei og kunsten med å holde hunden i feltet, er også eit moment. Artemis fann tennisballar i dag, og var ho svert effektiv og rask til å jobbe.

Det handle kort og godt og ha ein god dialog med hunden sin, og la han få være hund ikkje maskin. Eg var litt tideleg ute på trening i dag, og fekk derfor ta eit og anna bilde av Artemis med dymmi (ho er ikkje glad i kamera, men eg fekk ho likevel på brikka)

Så var det over på lydihetstreninga her legg eg mest vekt på gå påfot eller påplass, sitt og bli, elles så er det berre det å være til stades også eit moment, her er Artemis suveren, avslått til ein vær tid, finst ikkje stress i henne i slike situasjonar, og andre hundar lar ho seg aldri distrahere av.

Vi har nemlig våre i Trondheim på treningstreff med Artemis sine søsken, Aron, Aragorn og Arja, tre trivlige søsken. Vi hadde treff trening frå kl 10.00 til kl 20.00 og klokka gjekk så fort, og det gjer den når det er mykje vi skal nå over, og være inn om i trenings filosofien.

Det var jaktmoment som sto på agendaen, og eg fekk testa sjå at alle var/kunne være rolige i passivitet og dymmi bar dei på ein fast mjuk måte alle, og med rolig munnen. Alle var naturlig rolige i forhold til andre hundar uansett kjønn, god hundetoleranse. Eksteriøret var også bra, pene utrykk, mørke fine auge, gode hovud. Størrelse på dette kullet er eg godt nøgd med. Akkurat passe store, Aragorn var størst, og han var vell i overkant av 62 cm, Aron var mindre, og han var ikkje målt, men eg kan tippe til ca 60 cm, Arja var som Arwen akkurat passe, lita og nett, velbygd og sterk.

Aron er det som har trenet mest apportering (enn om ikkje så mykje), og han kjørte vi i markeringstrening både på vann og på land i tilegg fekk vi han på kaldtvilt, etter litt jaktleik med anda utført av Hanne tok han anda og den bar han stolt, og med rolig munn !!!! det var toppers å sjå.

I tilegg var det kos med grilling, bollar, salat, kaffi og sjokolade, alt hadde dei fiksa til treffet, og det var verklig trivelig å komme til treningstreffet, og eg kjem gjerne igjen for ei ny trenings økt, både i jaktmoment, og meir kvardagslige treningstips.

Litt bilde av Ar- gjengen kjem ut etter kvart, og vil hamne litt her og der, og ei samling på fotosida vil også komme, men bilde er krevjandes å jobbe med, og eg har lite tid akkurat no, masse som skal ornast, men det kjem...

No nærmare det seg klubbmeterskapet i jakt, og det blir opplegg som ein WT. Derfor trenar vi markering i dag, enkle markeringar mot eit referanse punkt, dette med å bruke eit referanse punkt i nyinnlæringa legg eg vekt på, grunnen er at hunden skal trene minnet, og vi har kontroll på radiusen hunden søker i. Brukar vi eit referanse punkt, og hunden spring vidt og søker så må vi berre blåse av og starte på nytt. Målet med referanse trening er nettopp dette at hunden skal ta bilde av området og holde seg der, ikkje søke stort, men søke i det aktuelle området, og dette virke.. Artemis treng slik trening, ho er nemlig ikkje så god på markeringar ennå, tar ofte feil av kor dymmien landar, så er må det gå i referanse, og auking i avstand gradvis til ting blir spikra.

Vi avslutta med felt der alle hundane fekk hente tre dymmia kvar, det kom Artemis seg også igjennom, enn om ho tok nokre lange turar ut av feltet (litt i slekt med Arwen er ho hi hi..)

No var den første dymien langt unna, og eg sende Arwen på ei dirigering og fekk såleis heim den dymmien som Artemis skulle hente først. NO tenke eg at ho skulle få lov å hente ein dymmi på riktig vis, og kasta ikkje langt ut, men kva trur du ho skulle.... Artemis la på svøm i retning der Arwen hadde vore på dirigering etter den første dymmien, og la i veg med igjen øyre, ho svømte og ho svømte, høyrte ikkje på meg om at ho skulle komme heim. Ein svert lang symje tur hadde ho, ho gav ikkje opp så lett, og eg har aldri før hat hund som har svømt så langt bort og vore så lenge på leit etter dymmi før, denne Artemis er heilt ute av hand av og til :-) god eigenskap dette med å symje langt, men dette med å ikkje høyre etter er verre.... eg kan no ikkje symje mange hundrede meter etter henne heller. Konklusjon ho er ein svert god symjar, og ho symjar mykje raskare enn Arwen, talent i vannet har ho berre ho klare å markere :-) 

Eg har såleis eit potensiale å jobbe med så her må eg ta rev i segla og få befeste ein del signla på denne tutta mi, eg har ikkje prioritert henne så mykje som eg skulle, dette på grunn av at eg prioriterar Arwen og vil framleis gjere det denne sesongen, neste år blir det andre bollar då skal Artemis kjørast opp i prøveform.

Artemis har også fått tur kvar dag, og ho har vist vore rolig, og ikkje nokon Arwen som skulle fangast... berre kosa seg. I tilegg har ho røyta ho har mist all den tjukke fine pelsen sin så no ser ho ut som ein liten pjuskete unghund, og ein ser tydelig kor kraftig Arwen er i forhold til Artemis. Arwen røyter ikkje, og ho har masse muskelmasse som vi alle kan misunne.

Ei gladmelding på dogweb i dag nokk ein ar-ungdom er rønka, ARJA er fri A på hofter og albuer. Gratulere Bente!!

Vi har vore på sandsøya ei veke, og feriert og då har eg trena Artemis litt. Eg har kjørt mykje veikryss på henne i rett ut treninga, og fokuset er signal. Eg linje trena henne med vekselvis sending til den eine eller den andre vegen, og eg har brukt skott, vender og sender der som ikkje var skot. Eg legg dymmiane tett og er ikkje redd for byting, mykje betre å gjer det slik at ting blir trygge frå dag ein. Tempoet er rått som på Arwen, og det same er spontaniteten.

Markeringstrening har det blidt, eg har kalla ho inn vist ikkje ho spikra, men starta søke stort. Dette med å få heim ein hund med arbeidslyst kan være krevjande derfor prøver eg å få henne heim i slike situasjonar så få ho ein ny markering, dette er fordi eg vil ha god hund på markering, og trenar søk separat.

Arwen sitter bak og følgjer med, og for tilslutt hente markeringar som Artemis ikkje tok, dette er ingen problem for henne, ho har nemlig klistergjerne når ho konsentrerar seg.

Felttrening har vi også gjort litt av, det er rutine jobb og har ein litt genetist anlegg for jobben, så blir ein bra tilslut. Eg les ho slik at ting blir betre etter kvart, ho treng erfaring, Artemis går litt igjen der ho har hat funn, spring litt fort og ikkje alltid på nasa. Det positiv her er at ho går stort jobbar med stor fart.